چند روزه که درس نمی‌خونم
چند روزه که سستی می‌کنم هم تو عقاید هم تو کارهام تو همه چیز ، به خودم کتک می‌زنم گریه می‌کنم و گریه می‌کنم ، آهنگ گوش می‌دم بلکه آروم شم امّا هیچ کدوم مثل این آیه قرآن حالم رو خوب نکرد.
وَلاَ تَهِنُوا وَلاَ تَحْزَنُوا وَأَنتُمُ الأَعْلَوْنَ إِن کُنتُم مُّؤْمِنِینَ (سوره‌ی آل عمران آیه‌ی 139 )
- سستی مکنید و اندوهگین مباشید ، زیرا اگر ایمان آورده باشید شما برتری خواهید جست.
- درست مثل چهار سال پیش تنم رو لرزوند امّا ان شا الله ایندفعه بهتر عمل می‌کنم.
به خدا توکّل می‌کنم ، جا نمی‌زنم ، کسی نمی‌دونه که چقدر منتظر امسال بودم منتظر فرصتی که جبران کنم ؛ بتونم به اون مسیری که دوست داشتم برگردم ؛ یه پشت کنکوری یک سال با خودش و فکرش می‌جنگه امّا من 3سال هست دارم می‌جنگم و این سال 4ام از همه‌ی سال‌ها سخت‌تر شده و من ضعیف‌تر.
از خدای خودم مدد می‌گیرم که او کافی هست :)
هنوز زنده‌ام و معنیش اینه که فرصت دارم که بهتر زندگی کنم.
فاطیما کیان