چند سالی هست که من شب‌های قدر دوست دارم تنهایی دعای جوشن کبیر بخونم
اصلا علاقه‌ایی به ابراز احساسات شخصی در جلوی حتی خانواده‌ی خودمم ندارم
با این وجود بعد از چند سال نمی دونم چی شده از من انتظار دارند دعا رو با اونا بخونم :-(
من که رد کردم ، اما ناراحت شدند
جز مواردی هست که نه من اونا رو درک می کنم نه اونا منو.
انتظار دارم که درک کنند من دوس ندارم که اونا اشک‌های منو ببینند
هرچند هم که احتمالش کم نیست که اشکی نیاد
